(c) thinkstock
“De oproep van de familie is niet in dovemansoren gevallen. Wij zijn allemaal mensen, moeder of vader. Zo’n brief komt hard binnen. We zijn ook wetgever en beseffen dat er dingen zijn die we hadden kunnen of moeten doen.” Kamerlid De Wit beseft dat ook de politieke wereld zijn verantwoordelijkheid moet nemen.
Eerste stappen gezet
Een aantal stappen is intussen al gezet. “Zo is de verjaringstermijn voor seksuele misdrijven gepleegd op minderjarigen afgeschaft en werd het recidivegevaar toegevoegd als criterium om een veroordeelde onmiddellijk aan te houden. Verder ligt momenteel ons wetsvoorstel over de terbeschikkingstelling van de strafuitvoeringsrechtbank ter bespreking in de commissie Justitie. Daarmee willen we dat elke dader van seksueel geweld verplicht wordt opgevolgd en behandeld, ook na strafeinde. Daarnaast pleiten we er al jaren voor om de termijn voor voorwaardelijke invrijheidstelling, de zogenaamde Wet Lejeune, op te trekken zodat een groter gedeelte van de gevangenisstraf wordt uitgevoerd.”
Nood aan een onafhankelijke tuchtprocedure
Maar ook de organisatie van justitie loopt mank, meent De Wit. Fouten worden nauwelijks opgespoord en al helemaal niet bestraft. “Het is volledig terecht dat de familie niet begrijpt dat er geen enkel gevolg is voor de magistraten die fouten gemaakt hebben in dit dossier. Er is dringend nood aan een onafhankelijke tuchtprocedure. Alle actoren binnen justitie moeten gezamenlijk hun verantwoordelijkheid nemen. Wij roepen onze collega’s in de Kamer op om onze voorstellen te steunen en staan open voor de initiatieven van andere partijen. We zijn het aan Julie en haar familie verplicht.”
Bekijk Sophie De Wit over de brief in De Afspraak.
